„Na granicy światów”. Bardzo przeciętne kino i Rutger Hauer na dokładkę

„Na granicy światów” to zapomniany dziś nieco film z 1996 roku, typowy wykwit epoki wideo lat 90. – okresu, w którym wiadomo już było, że świat wypożyczalni chyli się ku upadkowi, a nadchodzi nowa jakość w postaci płyt DVD. Film Krishna Rao to przyzwoicie zrealizowane kino przygodowe sci-fi, w którym budzący sympatię bohaterowie ratują świat w towarzystwie Rutgera Hauera. A i jest tu też Jack Black zgniatający sobie na czole puszkę.

Głównym bohaterem „Na granicy światów” jest Joe, student, który nie zdaje sobie sprawy z niezwykłej roli jaką przyjdzie mu odegrać. Ojciec Joe pochodzi z innego wymiaru, a sam chłopak zostanie wciągnięty do walki ze złem przez piękną Laurę. Ich mentorem będzie jak zwykle nonszalancki i wyluzowany Rutger Hauer, którego A.T. łopocze długim płaszczem i wygłasza od czasu do czasu wesołkowate kwestie. Bohaterowie będą skakać między wymiarami, walczyć z wysłannikami zła i przez 90 minut robić wszystko, żeby nie zanudzić widza na śmierć.

„Na granicy światów” może się pochwalić całkiem przyzwoitymi efektami specjalnymi i scenografią. Ogląda się to przyjemnie, choć głównie dzięki nostalgii – wizualnie film przypomina trochę nieco droższe odcinki serialu „Sliders”. Główne role grają tu oprócz Hauera Andrea Roth i Josh Charles, który w 1996 roku miał jeszcze szansę stać się etatowym przystojniakiem, a na koncie miał już wtedy role w „Lakierze do włosów” Watersa, komedii „Nie mów mamie, że niania nie żyje” i „Stowarzyszeniu umarłych poetów”. Dziś znany jest najbardziej z serialu „Żona idealna”. O Andreii Roth nie pamięta dziś już raczej nikt, chyba, że fani drugoligowych seriali.