„Kull zdobywca”. Daleki kuzyn Conana

„Kull zdobywca” oryginalnie miał być kolejnym filmem o Conanie. Arnold Szchwarzenegger zrezygnował jednak z projektu, producenci szybko więc zatrudnili Kevina Sorbo, faceta na topie w latach 90. Sorbo odniósł sukces za sprawą serialu „Herkules”, który mity greckie traktował bardzo nonszalancko, ale wyrósł na jedną z najpopularniejszych produkcji telewizyjnych lat 90. i doczekał się kilku wersji filmowych i spin-offów (w jednym z nich grał nawet młody i gładki Ryan Gosling).

Kull i Conan – bliska rodzina

Tak naprawdę „Kull” nie mógł bardzo odbiegać od Conana. A to dlatego, że autor opowiadań o barbarzyńcy z Cymerii, Robert E. Howard najpierw napisał serię opowiadań o Kullu, a potem dopiero, z nich wykuł swojego najbardziej ikonicznego bohatera – Conana właśnie.

Podobnie jak Conan, Kull jest biegłym w sztuce władania mieczem barbarzyńcą, który nie stroni od filozoficznych rozważań. Zabija króla i przejmuje jego koronę, harem i poddanych. Przejmuje też niestety jego wrogów. Kiedy nieopatrznie żeni się z piękną wiedźmą, która pragnie jego krolestwa, okazuje się, że myślenie głową znacznie bardziej się opłaca. Ale jest za późno. Kull ucieka ze swojego pałacu i teraz mieczem i toporem (oraz szczyptą magii) będzie musiał odzyskać to, co wcześniej wywalczył.

Nie taki zły

„Kull zdobywca” wcale nie jest tak koszmarny jak mówią. Scenariusz napisał Charles Edward Pogue, który w 1997 roku miał już na koncie „Ostatniego smoka” i kultową „Muchę”. Co prawda, od 1997 roku pluje sobie w brodę, że przyłożył do „Kulla” rękę (twierdzi, że producenci zniszczyli stworzoną przez niego historię) ale trzeba przyznać, że film w reżyserii Johna Nicolelli to kawał sprawnego kina rozrywkowego z całkiem pokaźnym budżetem (21 milionów dolarów), wartką akcją i rewelacyjnym soundtrackiem, który napisał zmarły w 2012 roku Joel Goldsmith, syn zmarłego osiem lat wcześniej Jerry’ego, również kompozytora muzyki filmowej, twórcy muzyki m.in. do „Legendy”, czy horroru „Omen”.

Joel skomponował muzykę do filmu „Księżyc 44” i kilkudziesięciu innych tytułów. „Kull” to jednak jego największe dzieło. Połączenie muzyki instrumentalnej z rockowymi riffami świetnie pasuje do opowieści o barbarzyńskim królu. Muzyki Basila Poledouris z pierwszego „Conana” nie przebiła, ale też – nikt na to nie liczył.

Krytycy kręcą nosem

„Kull zdobywca” nie spodobał się krytykom, ale niepowodzenia na kinowych ekranach odbił sobie w wypożyczalniach VHS. Kevin Sorbo nie musiał się martwić o to, czy zostanie po premierze filmu międzynarodową gwiazdą. Powiedzmy sobie szczerze – po prostu już nią był. „Herkules” także w polskiej telewizji był hitem, Sorbo nie musiał się więc wcale gimnastykować. Jego rola w „Kullu” niewiele zresztą się różni od roli Herkulesa.

Eksponuje włochaty tors, wymachuje bronią  od czasu do czasu spogląda maślanym wzrokiem na jedną z bohaterek. A ma na co patrzeć. Wiedźmę Akivashę zagrała egzotyczna piękność, Tia Carrere („Prawdziwe kłamstwa”, „serial „Łowcy skarbów”), ukochaną Kulla o czystym sercu – Karina Lombard (żona Brada Pitta z „Wichrów namiętności”).

„Kull zdobywca” gwarantuje dobrą zabawę. Nie ma w nim filozoficznych rozważań, których nie brakowało w opowiadaniach o Conanie i ich ekranizacjach. Ale „Kull” nigdy nie udawał, że jest czymś innym, niż szybką odpowiedzią na odmowę Arnolda. I choć „Kulla” reklamowano jako film o „synu Conana”, nikt nie miał wątpliwości, że to nie syn, a kuzyn. I to bardzo daleki.

Film znajdziecie na Amazonie.