Syreny ery VHS. 25 aktorek kina klasy B

Kino klasy B ma wiele królowych, które jakoś dzielą między siebie koronę. Kobiet, które na ekranach kin pojawiały się na dalekim drugim planie, w produkcjach powstających na potrzeby wypożyczalni VHS grały za to pierwsze skrzypce. Najpierw chciałam zrobić listę dziesięciu nazwisk, ale okazało się, że to niemożliwe. Aktorek kina klasy B, o których warto wspomnieć, jest znacznie więcej. I tak lista rozrosła się do 25 nazwisk. Większość z tych gwiazd przepadła w mrocznym świecie thrillerów erotycznych, albo akcyjniaków z dolnych półek wypożyczalni. Każda zostawiła jednak po sobie ślad w historii popkultury. Wiele z nich zakończyło już karierę.
Specjalnie nie dodawałam do listy tzw. „królowych krzyku”. One mają swoje zestawienie. Oprócz Adrienne Barbeau nie znajdziecie tu nikogo, kto mógłby zasługiwać na ten tytuł.

Julie Strain

Atletyczna, posągowo piękna Julie Strain do historii przeszła nie jako exmodelka magazynu „Penthouse”, ale jako Julie z filmów i gier „Heavy Metal”. Strain użyczyła bohaterce nie tylko głosu, ale też ciała.

W młodości spadła z konia i cierpiała na amnezję. Nie przeszkodziło jej to jednak w podbiciu Vegas, a potem – Hollywood. Strain w latach 90. była jedną z bardziej prominentnych aktorek kina klasy B.

Zadebiutowała w 1990 roku i to całkiem nieźle, bo w parodii horrorów „Egzorcysta 2 i 1/2”. Potem na pewien czas wpadła w sieć popularnych wówczas thrillerów erotycznych, choć nie gardziła rolami w horrorach i kinie akcji, w którym nieźle prezentowała się z giwerą w garści.

Do jej najbardziej znanych filmów należą m.in.:  „Powrót nienazwanego”, „Fit to Kill”, „Psycho Cop Returns”, „Czarodziejka” 1 i 2, „Day of the Warrior” i „The Rowdy Girls”, w którym to filmie wystąpiła z inną syreną – Shannon Tweed.

Julie była modelką Borisa Vallejo i jego żony, Julie Bell. Miała zagrać Vampirellę, ale ostatecznie producenci kiszki z 1996 roku zdecydowali się na Talisę Soto. Popełnili błąd.

Mój ulubiony film z Julie: „Battle Queen 2020” z 1999 roku.

Maria Ford

Podobno została odkryta przez współpracowników Rogera Cormana, gdy tańczyła w zapyziałym barze. Historię tę sama opowiada jednak zupełnie inaczej.

Maria Ford słynie jako ulubiona gwiazda kina klasy B Quentina Tarantino. Wychowany w wypożyczalni VHS reżyser na pewno był świadkiem jej marszu po chwałę, która od 1988 do 1996 roku była królową kina klasy B i grywała w thrillerach erotycznych, filmach akcji, horrorach i tanim kinie grozy w kostiumie z epoki.

Ford miała w sobie dostojność, która sprawiała, że  czasami odstawała od tandetnego klimatu swoich filmów. Jako protegowana Rogera Cormana, zagrała u niego w kilkunastu filmach, w których głównie wcielała się w striptizerki, albo policjantki, którym nieobce są ruchy przy rurze.

W kilku bardziej mainstreamowych filmach udało jej się jednak udowodnić, że stać ją na więcej.

Ford zagrała w takich szlagierach jak „Naga obsesja”, „Anioł zagłady”, „Striptizerka”, „Powrót nienazwanego”, „Królowa szczurów”.

Mój ulubiony film z Marią: „Powrót nienazwanego” z 1992 roku.

Charlie Spradling

Charlie Spradling po raz pierwszy zobaczyłam w horrorze „Władca lalek 2”. Wyraźnie wyróżniała się na tle reszty obsady, miała w sobie coś energicznego i uroczego. Spradling nie zagrała w swojej karierze w zbyt wielu filmach, a jeśli już grała, to głównie pod szyldem „Full Moon Productions”.

Oprócz „Władcy lalek 2” ma na koncie m.in. „Anioła zagłady” z Marią Ford, „Panią na zamku” z Sherilyn Fenn, „Nieziemską muzykę” i niesłusznie zapomniany horror „Mirror, Mirror”.

Ulubiony film z Charlie Spradling: „Anioł zagłady” z 1994 roku

Joan Severance

Jak wiele aktorek kina klasy B, Joan Severance też zaczynała od modelingu. Jako nastolatka została zauważona na lokalnym konkursie piękności, co zaowocowało kontraktem w Paryżu. Twarz Joan zdobiła okładki najpoczytniejszych magazynów, a ona sama stała się rozpoznawalna.

Na dużym ekranie zadebiutowała w 1986 roku, w „Zabójczej broni”, a kilka lat później wystąpiła też w słynnej komedii „Nic nie widziałem, nic nie słyszałem”, u boku Gene’a Wildera i Richarda Pryora.

Severance pojawiła się jeszcze w filmach „Wszystkie chwyty dozwolone”, „Ptaszek na uwięzi”, grała też w najpopularniejszych na przełomie lat 80. i 90. serialach telewizyjnych.

Początek lat 90. przyniósł jej też liczne role w thrillerach erotycznych, ale już w roku 1995 zagrała swoją pierwszą główną rolę. W produkowanym i wymyślonym przez Rogera Cormana „Czarnym Skorpionie”.

Wcieliła się w nim w policjantkę, która nocami zamienia się w nieustraszoną superbohaterkę w ciasnym, lateksowym kostiumie. Film tak bardzo przypadł do gustu widzom, że rok później powstał sequel. Severance wciąż gra.

Ulubiony film z Joan Severance: „Czarny Skorpion” z 1995 roku.

Meg Foster

Jedna z moich ulubienic. Trudno jest znaleźć aktorkę, która zagrałaby w tylu kultowych filmach co Meg Foster, właścicielka najpiękniejszych oczu w Hollywood.

Na koncie ma role w „Oni żyją” Carpentera, „Władcach wszechświata”, „Oblivionie”, „Ślepej furii” i „Weekendzie Ostermana”. Dziś ma 70. lat i wciąż gra w filmach.

Ulubiony film z Meg Foster: „Władcy wszechświata” z 1987 roku.

Cec Verrell

Zapomniana gwiazda taniego kina akcji z lat 80. Ale ci, którzy mają pamiętać – pamiętają. „Silk”, „Miasto żab”, „Oko orła” – to tylko niektóre filmy w dorobku charyzmatycznej Cec Verrell. Podobnie jak większość aktorek z tej listy Cec zakończyła karierę. Kino zbyt późno się zorientowało, że aktorki takie jak Cec są na wagę złota.

Ulubiony film z Cec: „Silk” z 1984 roku.

Lana Clarkson

Lana Clarkson zaczynała na początku lat  80. od modelingu. Szybko jednak zdobyła małą rólkę w „Beztroskich latach w Ridgemont High”.

Sławę zdobyła dzięki Rogerowi Cormanowi, a dokładnie – tanim filmom z nurtu barbarzyńskiego fantasy.

Grała w takich kultowych gniotkach jak „Łowca śmierci”, „Królowa barbarzyńców”, „Barbarzyńska królowa 2”. W 2003 roku, w wieku 40 lat, zginęła tragicznie zastrzelona przez producenta muzycznego, Philipa Spectora.

Ulubiony film z Laną” „Królowa barbarzyńców” z 1985 roku.

Shannon Tweed

Tweed to królowa thrillerów erotycznych i taniego kina przygodowego. Prywatnie żona Gene’a Simmonsa, basisty legendarnego zespołu „Kiss”.

Na początku kariery, w latach 80., pozowała dla „Playboya”, co zaowocowało w 1982 roku tytułem Playmate sezonu. Przez 14 miesięcy związana była z Hugh Hefnerem, a w jego słynnej rezydencji poznała swojego przyszłego męża.

Dość szybko zamieniła karierę modelki na karierę aktorki i w latach 80. pojawiła się w takich filmach jak „Nieuchwytny wróg”, „Kobiety-piranie”, a w latach 90. zawłaszczyła sobie gatunek thrillera erotycznego.

Ostatnią rolę zagrała w 2014 roku, obecnie jest znaną w USA celebrytką, a z Simmonsem miała nawet własne reality show.

Ulubiony film z Tweed: „Kobiety-piranie” z 1989 roku.

 

Dorothy Stratten

Dorothy Stratten zginęła zamordowana przez swego zazdrosnego, byłego męża. W chwili śmierci miała zaledwie 20 lat. Jej kariera rozwinęła się szybko po tym, jak Dorothy zdobyła tytuł Playmate roku 1979. Nie zdążyła zagrać zbyt wielu ról filmowych, ale do historii przeszła jako „Galaxina”. W oparciu o jej tragiczne losy powstały dwa filmy fabularne, a w jednym z nich Stratten zagrała Jamie Lee Curtis.

Traci Lords

Jako nastolatka Lords była bohaterką jednego z największych skandali w historii pornobiznesu. Kiedy w latach 80. wydało się, że Lords, wówczas najlepiej zarabiająca gwiazda porno na świecie, nie jest jeszcze pełnoletnia, biznes porno stracił miliony.

Z wypożyczalni wycofywano filmy z udziałem Lords, która postanowiła przeczekać zamieszanie i w tym czasie brała lekcje aktorstwa. Zadebiutowała u Cormana, w remake’u jego filmu „Nie z tej Ziemi”.

Był rok 1988, a Lords dopiero się rozkręcała. Później były role w „Beksie” i kilka tytułów z niższej półki w wypożyczalni, m.in. „Czas na śmierć”, „Szatański pakt” i „Nerwy ze stali”.

Lords, jako jednej z nielicznych na tej liście udało się przebić do filmowego mainstreamu. Zagrała m.in. w horrorze „Blade – wieczny łowca”, a teraz gra w serialu „Swedish Dicks” u boku samego Keanu Reevesa.

Lords jest też znana z szczerego poruszania tematu swojej przeszłości. Napisała biografię, udziela wywiadów, działa na rzecz ofiar przemocy i molestowania.

Ulubiony film z Lords: „Nie z tej Ziemi” z 1988 roku.

Tanya Roberts

Tanya Roberts sławę zdobyła jako dziewczyna Jamesa Bonda w filmie „Zabójczy widok”, choć już wcześniej była rozpoznawalna dzięki roli w serialu „Aniołki Charliego”.

W latach 80. pojawiła się w dwóch hitach – „Sheenie – Królowej dżungli” i „Władcy zwierząt”. Podobnie jak wiele innych aktorek, Roberts też wpadła w szpony tanich thrillerów erotycznych, które definiowały jej karierę w latach 90.

Ulubiony film z Roberts: „Sheena – królowa dżungli” z 1984 roku.

Jennifer Rubin

Zadebiutowała na dużym ekranie z pompą – bo w trzeciej części „Koszmaru z ulicy Wiązów”. Rubin to dobra aktorka z niewykorzystanym potencjałem. Świetnie widać to np. w „Tajemnicy Syriusza”, „Nocnych koszmarach” i „Kobiecie-osie”. W tym ostatnim filmie Rubin spotkała się na ekranie z Marią Ford.

Ulubiony film z Rubin: „Kobieta-osa” z 1995 roku.

Nicole Eggert

Możliwe, że Eggert najbardziej znana jest ze swojej roli w „Słonecznym patrolu”, ale prawda jest taka, że przed występem w tym serialu zagrała w całkiem pokaźnej liczbie hitów VHS, m.in. „Nawiedzeniu Morelli” Jima Wynorskiego (wraz z Marią Ford i Laną Clarkson), „Kobiecie-demolce” i „Dziewczynie z przymusu”. Występowała też jako asystentka magika, który nauczył ją kilku sztuczek.

Ulubiony film z Eggert: „Kobieta-demolka” z 1995 roku.

Shannon Whirry

Bez wątpienia jedna z królowych thrillerów erotycznych lat 90. Whirry ma jednak też na koncie role w takich hitach klasy B jak „Apokalipsa” z Rutgerem Hauerem, „Szukając sprawiedliwości” ze Stevenem Seagalem i „Miłosna obsesja”.

Whirry w pierwszej połowie lat 90. wystąpiła w kilku produkcjach z gatunku filmowej erotyki, u boku sowich koleżanek – Marii Ford, Tanii Roberts i Shannon Tweed.

Obecnie grywa rzadko, mieszka w Arizonie i jak podaje Wikipedia – okazjonalnie występuje na deskach lokalnych teatrów.

Ulubiony film z Whirry: „Apokalipsa”, czyli „Omega Doom” z 1996 roku.

 

Tawny Kitaen

Najpierw dziewczyna z teledysków kapeli „Whitesnake”, a potem – aktorka. Choć tak naprawdę Kitaen zaczęła przecież od aktorstwa. Zagrała w erotycznej „Gwendolinie”, „Błyskawicznej zemście”, „Diabelskiej planszy”, a szerokiej publiczności znana jest jako Dejanira z serialowych przygód „Herkulesa”.

Krista Allen

Najpierw zagrała w ośmiu częściach erotycznej serii „Emmanuelle”, a potem – przebiła się do telewizji kablowej, w której występowała w najpopularniejszych w latach 90. serialach, m.in.: „Słonecznym patrolu”, „Z Archiwum X” i „Świecie według Bundych”.

Do jej innych dokonań należą filmy „Przeklęty okręt” i „Śmiercionośny przypływ”. Allen występuje też jako komik, pozuje nago i jest częstą bywalczynią amerykańskiej telewizji śniadaniowej.

Sandahl Bergman

Zaczynała jako tancerka na Broadwayu, gdzie została wypatrzona przez swojego pierwszego agenta. Wysoka i niezwykle sprawna fizycznie (dorabiała też jako kaskaderka) szybko zajęła należne swoje miejsce w kinie kultowym, a wystartowała rolą w „Conanie Barbarzyńcy” u boku Arnolda Schwarzeneggera.

Spotkała się z nim później na planie „Czerwonej Sonii”, a jednym z bardziej znanych filmów z jej udziałem jest „Miasto żab” z 1988 roku.

Ulubiony film z Bergman: „Miasto żab” z 1988 roku.

Kari Wuhrer

Karierę zaczęła w drugiej połowie lat 80. Pierwszą naprawdę znaczącą rolę na dużym ekranie zagrała w drugiej części „Władcy zwierząt” u boku Marca Singera. Potem dołączyła do obsady kultowego już dzisiaj serialu z lat 90. zatytułowanego „Sliders”.

W 1996 roku wystąpiła w ekranizacji powieści Stephena Kinga, horrorze „Chudszy”. Wuhrer szybko wyrosła na seks-symbol lat 90., choć nie da się ukryć, że ambicje miała zawsze większe.

Zagrała  jeszcze w „Anakondzie”, „Ataku pająków” i sequelu „Autostopowicza”. Ostatnio pojawiła się też m.in. w drugiej części serii „Rekinado”.

Ulubiony film z Kari Wuhrer: „Władca zwierząt 2” z 1991 roku.

Yancy Butler

Głos jak papier ścierny, intensywne spojrzenie i niezły charakterek – Yancy Butler sięgnęła po sławę w „Nieuchwytnym celu” u boku Jeana Claude’a van Damme’a, a potem wystąpiła jeszcze w takich hitach jak „Strefa zrzutu”, „Lista świadków” i rzecz jasna – serialu „Witchblade”.

Niestety, alkoholizm Yancy doprowadził do anulowania serialu i przyhamowania jej obiecującej kariery.

Ulubiony film: pełnometrażowe „Witchblade” z 1999 roku.

Brigitte Nielsen

„Czerwona Sonja”, „Rocky IV”, „Cobra”, „Gliniarz z Beverly Hills”, seria „Fantaghiro”. Nielsen w latach 80. zawładnęła wyobraźnią widzów nie tylko dzięki swojej posągowe sylwetce i wzrostowi (1,85 m!). Miała romans ze Schwarzeneggerem, jest byłą żoną Sylvestra Stallon’a, a w latach 90. zagrała w kilku niezłych filmach kierowanych prosto do wypożyczalni.

Wśród nich są takie hity jak „Więzienie kobiet 2”, „Galaxis” i „Dzień zagłady”. Niedawno znowu znalazła się na ustach wszystkich, bo w wieku 55 lat urodziła dziecko.

Ulubiony film z Nielsen: „Cobra” z 1986 roku

Cynthia Rothrock

Królowa kina kopanego. Na przełomie lat 80. i 90. to właśnie ona rządziła w wypożyczalniach. Choć jej filmy opierały się głównie na kopaninie, Cynthia nakręciła ich ponad 60. Zanim jednak zaczęła grać, odnosiła spore sukcesy jako mistrzyni sztuk walki i karate. Na jednych z zawodów w Chinach prześcignęła nie tylko kobiety, ale i mężczyzn. Została zauważona przez producentów chińskiego kina akcji i przez kilka lat z powodzeniem występowała w ich produkcjach. Z tęsknoty za domem wróciła do USA, gdzie w kilka lat wyrosła na jedną z największych gwiazd kina kopanego, Bruce’a Lee w spódnicy i godną konkurencję dla van Damme’a i Dona „Smoka” Wilsona.

Chelsea Field

Żona Scotta Bakuly. Zagrała w „Komando”, „Władcach wszechświata”, „Ostatnim skaucie” i cudownym akcyjniaku „Harley Davidson i Marlboro Man” u boku Mickeya Rourke’a i Dona Johnsona. Field ma też na koncie rolę w pretensjonalnym „Diabelskim pyle”, wystąpiła również w „Ptakach 2” i „Mrocznej połowie”.

Natasha Henstridge

Najbardziej charakterystyczna aktorka kina klasy B nowej generacji. Zadebiutowała mocno, w „Gatunku”, potem zagrała u Alberta Pyuna, u boku Jean Claude’a van Damme’a wystąpiła w niezłym „Maksimum ryzyka”, a u Johna Carpentera dawała się wystraszyć w kiepskich „Duchach Marsa”.

W dodatku wygląda jak grecka bogini. Henstrigde wciąż gra z powodzeniem w filmach klasy B, miała jednak kilka romansów z kinem mainstreamowym – wystąpiła m.in. w dwóch częściach komedii „Jak ugryźć dziesięć milionów”.

Ulubiony film z Henstridge: „Gatunek” z 1996 roku

Adrienne Barbeau

Adrienne Barbeau to była żona Johna Carpentera, co bez wątpienia tłumaczy jej role w największych hitach mistrza – m.in. „Ucieczce z Nowego Jorku” i „Mgle”.

Barbeau ma też na koncie występ u Wesa Cravena w „Potworze z bagien”, nie wzdrygała się przed współpracą z Rogerem Cormanem i wciąż z powodzeniem gra w filmach, często odcinając kupony od swojej sławy aktorki kultowej.

Sybil Danning

Lata 70. i 80. należały w kinie klasy B do Sybil Danning. Pochodząca z Austrii aktorka wystąpiła wtedy z kilkudziesięciu produkcjach, które zapewniły jej nieśmiertelność. Pierwsze kroki do sławy stawiała jeszcze w Niemczech, gdzie pracowała jako kosmetyczka. Szybko jednak zaczęła przyjmować propozycje modelingu, a jej aktorskim debiutem był występ w niemieckiej komedii „Komm nur, mein liebstes Vögelein” jeszcze w 1968 roku.

W poszukiwaniu popularności wyjechała do Hollywood, gdzie szybko odkrył ją Roger Corman, który uczynił z niej gwiazdę. Danning wystąpiła w takich hitach jak „Sinobrody”, „Trzej Muskzieterowie”, „Operacja Piorun”, „Przygody Herkulesa” i „Skowyt II”. W 1990 roku Danning przerwała karierę z powodu wypadku na planie, który spowodował uraz kręgosłupa. Trzynaście lat później powróciła na prośbę fanów.