![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/118303204_1300x1733-1-1024x516.jpg)
„Czarnoksiężnik 2”. Jeszcze bardziej diaboliczny. I trochę znudzony
Pierwszy „Czarnoksiężnik” wcale nie był taki znowu hitem kasowym.Teoretycznie więc, droga dla sequela zamknięta została w chwili, gdy księgowi wytwórni „TriMark” podliczyli zyski, nakreślili słupki i pokręcili głowami.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BYmM3N2FiN2QtODgwOS00M2JkLWI0OTUtY2M5OTgwNmU1NDkzXkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_SX1777_CR001777999_AL_-1024x576.jpg)
„Czarnoksiężnik 2” już nie taki fajny
Sęk w tym, że „Czarnoksiężnik” z 1989 roku, wyreżyserowany przez Steve’a Minera horror fantasy, po niezbyt udanym przemarszu przez kina, stał się hitem wypożyczalni. Klimatyczny, dowcipny film z rewelacyjnym Julianem Sandsem, jako ulubieńcem szatana, który chce odwrócić dzieło stworzenia, podbił serca nie tylko fanów dreszczowców. Spodobał się też wielbicielom kina nowej przygody, której elementów u Minera nie brakuje.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BMWVjNjVkMDEtMDk4NS00YTQ2LWFhMDQtZDA4MDRhMGZhZjExXkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_SX1777_CR001777999_AL_-1024x576.jpg)
Lata 90. były bardzo specyficznym okresem, kiedy to sequele dużych filmów trafiały od razu na taśmy VHS i do wypożyczalni. „Czarnoksiężnik 2” miał w 1993 roku nieco więcej szczęścia – w kinach był wyświetlany, choć bardzo krótko. Przy budżecie 3 milionów dolarów, zarobił na całym świecie tylko niecałe 4 miliony. Słabiutko, choć historia widziała większe klapy.
Na stołku reżyserskim Minera zastąpił tu Anthony Hickox, nazwisko znane fanom horroru m.in. dzięki dwóm częściom „Gabinetu figur woskowych” i trzeciej części „Wysłannika piekieł”. Hickox miał przed sobą trudne zadanie.
Julian Sands znowu czaruje
Film Minera był surowy, miał niezwykły klimat, a aktorzy grający w pierwszym „Czarnoksiężniku” stworzyli ponadczasowe kreacje, z którymi utożsamiani są do dziś przez fanów, którzy cytują dialogi i co celniejsze riposty z pamięci.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BODIxMDE3ZDUtNDcwYi00YmY3LThlZDctM2M5MjA1YzQzMzZkXkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_SX1777_CR001777999_AL_-1024x576.jpg)
Trudno było to przebić. Z oryginalnej obsady wrócił tylko Sands, a „jedynka” nie dawała raczej perspektyw na sequel. A już na pewno nie w takim kształcie, w jakim zrealizował go Hickox. Odciął się niemal całkowicie od oryginału i stworzył nową historię, tyle, że z tym samym czarnym charakterem.
W pierwszej części Czarnoksiężnik, przystojny młodzieniec o anielskim obliczu i zepsutej duszy, przenosi się do lat 80. XX wieku. Przeskakuje tam wprost z purytańskiego Bostonu z czasów polowań na czarownice.
Czarnoksiężnik planuję zagładę ludzkości, ale do tego potrzebna będzie mu szatańska Biblia, której części rozrzucone są po całym świecie, a właściwie Stanach Zjednoczonych, które i tu są pępkiem świata.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BYzZkYTg3YzktYmJjNy00Njk4LWFmMjEtNzc5YTgyMTBlZTQ3XkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_SX1777_CR001777999_AL_-1024x576.jpg)
Czarnoksiężnik spróbuje je odzyskać, popełni przy tym mnóstwo niegodziwości i oczaruje widza swą mroczną charyzmą, którą zawdzięcza Sandsowi, aktorowi znanemu m.in. z „Pokoju z widokiem” i „Pól śmierci”.
Pupilowi diabła przeszkodzą: Kassandra, kelnerka zapatrzona w Madonnę, stanowiąca uosobienie lat 80. i ówczesnej estetyki, oraz – poważny Giles Redferne, grany przez Richarda E. Granta łowca wiedźm, który w dekadę Cyndi Lauper zawędrował rzucając się za Czarnoksiężnikiem w dziurę czasową.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BZmI1Y2FmMTEtZDg4OC00MDI4LWEyYjktMWY3MzIzMWU1Zjg3XkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_SX1777_CR001777999_AL_-1024x576.jpg)
W „Czarnoksiężniku 2” zło pod postacią Juliana Sandsa wraca. W efektownej scenie narodzin, seksowne i zepsute do szpiku kości. Ale jakoś też – mniej przekonujące.
Szatan i jego zachcianki
W „dwójce” ma za zadanie znaleźć na życzenie szatana kamienie runiczne strzeżone przez druidów, w tle rozgrywa się dramat miłosny pomiędzy ich potomkami, a na drugim planie przemyka nasza własna Joanna Pacuła w roli projektantki mody, która ma nieszczęście być w posiadaniu jednego z kamieni.
„Czarnoksiężnik 2” jest w przeciwieństwie do oryginału, bardziej horrorem niż filmem przygodowym. Klimat ma ciekawy, czasami surrealistyczny i ogląda się to nieźle, choć fani „jedynki” poczują niedosyt i może nawet niesmak. Mnie cała ta historia z driudami wynudziła i gdyby nie Sands, który robi co może, aby być jeszcze bardziej diabolicznym, to pewnie nie dałabym rady obejrzeć filmu do końca.
Zapobiegliwie, trzecią część, w której Sands nawet nie gra, zupełnie sobie odpuściłam. Są granice profanowania legendy.
![](https://www.gornaoglada.pl/wp-content/uploads/2019/01/MV5BMDA2OGZjYTItNTE4OS00MjJjLThhMmYtNTY0ZmRiY2FlNmU0XkEyXkFqcGdeQXVyMjUyNDk2ODc@._V1_-1024x576.jpg)
Wiele sequeli hitowych filmów z lat 80. kuleje z powodu niedociągnięć fabularnych. Mowa głównie o tych, które na półki wypożyczalni, czy do kilku kin trafiły w latach 90., kiedy klimat ubiegłej dekady już dogorywał. Tak było z kolejnymi „Armiami Boga”, czy „Morderczymi kuleczkami”. Świetnie nakreślone postacie, zwłaszcza czarne charaktery, to czasami za mało, aby utrzymać uwagę widza.
Wszystkie trzy części dostępne są na Blu-ray w specjalnym wydaniu zawierającym całą trylogię.